Woensdag 14 november: Vroeg uit de veren voor het avontuur. Na een nacht van woelen en draaien van de opgekropte zenuwen konden we eindelijk richting Mudhumalai National Park vertrekken (gelegen in een buurstaat van Karnataka: Tamil Nadu). Onze eerste ervaringen van de dag waren echter behoorlijk ontnuchterend: 4 uur in een hobbelende en bobbelende bus, en dat was nog niet alles: we werden er zodanig in opgepropt dat we ons in- en uitademen moesten coordineren omdat gelijktijdig inademen voor problemen had kunnen zorgen. Na de busrit kwam de verademing: luieren in de (ontzettend hete) zon vooraleer we in een hobbelende open jeep naar het Elephant Camp werden gebracht. Daar waren we getuige van een olifanten-carwash. Enkele autochtonen hielden zich er bezig met het schoonmaken (lees: schrobben met de blote hand!) van de olifanten, en dit zeer grondig. Uiteraard hebben we dit uitgebreid gedocumenteerd op camera om jullie er thuis ook van te laten genieten. Jullie kunnen dan ineens ook zien hoe deze schattige dikhuiden erna als dartele veulens in het water plonsden om het werk te vervolledigen.

Verder zagen we het voederen van enkele van de 24 olifanten (de oudste 73 jaar, de jongste 9 maanden). Zoals die beesten daar in de watten gelegd worden, hou je niet voor mogelijk. Ze worden quasi beter behandeld als de toeristen (hoogstwaarschijnlijk terecht) => deze toeristen moesten zich nota bene wassen met een emmer en een schepje, maar waren dit gelukkig al gewend na meer dan een week youth hostel...

Na elke unieke ervaring is er ook een keerzijde van de medaille die zich even opdringt. Zo vertrokken we na het avondeten voor een night safari met een open jeep. Zo warm het eerder was, zo koud was het nu. Echt bibberen, maar wel spanning, omdat een confrontatie met 1 of ander wild dier tot de mogelijkheden behoorde... Helaas bleef de oogst beperkt, maar de adrenaline van het potentiele unieke moment maakte veel goed. De mindere ervaring met de koude werd uiteraard gevolgd door weer een fantastische meevaller, voor het eerste konden we een kamer delen en de koude verdrijven in een gemeenschappelijk bed. Leuk.

Donderdag 15 november: Weerom vroeg uit de veren, voor een ritje op een olifantenstier doorheen de wildernis in een prachtig decor. De ochtendnevel en bijbehorende kilte namen we er met de glimlach bij.

Na deze leuke tocht mochten we wat luieren tot het hoogtepunt van ons verblijf in de jungle zich zou aandienen: de trekking te voet dwars door het woud. En vanaf seconde 1 beloofde de ervaring uniek te worden. Een echte bosmens meldde zich aan als onze ervaren gids om ons doorheen alle gevaren te loodsen, en na 10 meter zagen we al enkele apen door de bomen slingeren. Hierna volgde echter een lange en vermoeiende tocht bergop en bergaf, door struiken en muurdichte begroeiing zonder resultaat... Onderwijl moesten we muisstil zijn, regelmatig blijven staan, waarbij onze gids omkeek met een gezicht dat boekdelen sprak, maar zonder meer. Na een ware lijdensweg waren we dan ook blij met de eerste dode mus: een afdruk van een tijgerpoot. Met hernieuwde moed zetten we onze queeste naar wild verder, om uiteindelijk de beloning in ontvangst te nemen: een prachtig zicht op een kudde wilde olifanten (met kalf!) die we van alle hoeken hebben bespied en gevolgd, uiteraard sluipenderwijs en zonder enig gerucht te maken. Deze momenten van opperste concentratie hebben ons geschoold tot grootmeesters in het ons verdekt opstellen en geurloos (voor deze tocht hadden we ons een dag moeten voorbereiden: geen deo, zeep af andere typisch menselijke geuren mochten onze lijven bezoedelen om te kunnen opgaan in het decor van de jungle) door het leven te gaan. Hou dus ogen en oren maar goed open, want voor je het weet zitten we naast u op de sofa waarbij je je afvraagt hoe we daar in godsnaam zijn terechtgekomen: ultieme zen!