Om even stil van te worden (bis)

Vrijdag 14 december: Vandaag gingen we slapen met het gevoel dat je ook krijgt wanneer je de bioscoop buitenwandelt na een beklijvende thriller, vol sympathie voor de helden, met een gelukzalig gevoel van de adrenaline die door je lijf stroomde alsof je zelf mee achter de bad guys aanzat. Om het beeld volledig te schetsen, moeten we teruggaan naar deze ochtend...

Hoog bezoek in Odanadi: een cameraploeg komt beelden schieten van de infrastructuur, stichters Parachu en Stanly interviewen, en ook een reactie vragen van enkele vrijwilligers, waaronder wij. Ons grote debuut op het internationale witte doek zal niet lang meer uitblijven wanneer ons optreden door kenners bekeken wordt. Het opzet is om met deze beelden een documentaire te maken voor de UNODC (United Nations Office on Drugs and Crime). Odanadi Seva Samsthe werd als organisatie gekozen omdat zij in hun domein (human trafficking en prostitutie) het best te werk gaan volgens de makers. Hun organisatie is namelijk een reeds 17 jaar draaiende machine, die niet enkel bouwt op bijeen gebedelde fondsen. Ze maken onder andere gebruik van `sociale wisselwerking` om hun doelen te bereiken. Daarnaast zamelen ze vooral voorwerpen in van welwillende kunstenaars om te verkopen, wat ze ook doen met allerlei creaties van de kinderen. De sociale wisselwerking houdt in dat ze een soort samenwerkende vennootschap vormen met (lokale) politici, advocaten en politie. Een voorbeeld: de politici kaarten thema`s als human trafficking aan in het parlement, en krijgen zo steun uit het Odanadi-kamp als voorvechters van de goede zaak. Advocaten voeren rechtszaken voor Odanadi, in ruil voor de positieve publiciteit die deze zaken hen verschaffen. Zij proberen ook de invloed, die zij kunnen uitoefenen bij het totstandkomen van wetgeving, aan te wenden om tot strenge wetten te leiden.

Allemaal zeer mooi, maar Odanadi heeft deze positie niet zonder vallen en opstaan bereikt. Bij het avondeten kaartten we met Stanly wat na over het bezoek van de cameraploeg, en hoorden we dat hij en de andere medewerkers nog elke dag moeten ijveren om deze positie te behouden. Nu begint immers het spannende hoofdstuk over Odanadi. We schrijven 14 jaar geleden, wanneer Stanly een gast van 24 was, en Odanadi een jonge organisatie. Rond middernacht wordt hij gebeld door een meisje, in paniek, met de vraag haar te komen redden in de obscure achtertuin van de fruitmarkt, een verzamelplaats voor pooiers en gangsters. Idealist als hij is, gaat Stanly er met de scooter op af. Aangekomen bij de ingang van de fruitmarkt (een volledige ommuurde binnenplaats) vertelt hij gelukkig aan een prostituee waarom hij komt, en vraagt hij waar het meisje zich bevindt. De vrouw zegt hem onmiddellijk dat er geen sprake kan zijn van een meisje, en dat het waarschijnlijk om een valstrik gaat... Zij stelt daarom ook meteen voor om met haar collega`s mee te gaan om Stanly rugdekking te geven. Vlak nadat hij het hol van de leeuw betreedt, voelt hij de vijandige sfeer. De prostituees laten echter onmiddellijk zien dat het straatleven hen op een onwaarschijnlijke manier gehard heeft. Ze roepen het schorem toe, dat het geen echte venten zijn, maar slechts eunuchen, en dat ze maar snel vanuit hun schuilplaats moeten te voorschijn komen om hun mannelijkheid te bewijzen, dit terwijl ze hun rokken omhoog tillen. Dit staaltje blufpoker miste zijn uitwerking niet, en zo ontsnapte Stanly aan een flink pak slaag of zelfs erger. Zijn respect voor de prostituees klonk duidelijk door in zijn verhaal.

Dit is echter maar het begin van een eindeloze horrorserie. Stanly, Parachu en co gaan immers af en toe op achtervolging om traffickers op heterdaad te betrappen. Ze willen namelijk niet wachten tot de politie iets onderneemt, omdat er ook vaak corrupte exemplaren tussen zitten die de gangsters op voorhand verwittigen. Ze hebben dus een hele strategie ontwikkeld, die gaat van undercoverwerk als klant, als trafficker - gewapend met een kleine videocamera - of het onvervalst bespieden vanuit een boom of vanonder een wagen. Vandaag (zaterdag) kon Hans enkele krantenknipsels inkijken waarin opgezette valstrikken van Odanadi uit de doeken gedaan werden. De achtervolgingen zorgen echter soms ook voor hachelijke situaties. Zo is het bijna zover gekomen dat Parachu zelfmoord pleegde om te ontsnappen aan woedende traffickers. Hij geraakte geisoleerd van de rest nabij de brug over de Cauvery-rivier. Ongelukkig genoeg voor hem was het droog seizoen op dat moment, dus onder hem gaapten enkel stenen in de diepte. De gewapende gangsters zaten hem op de hielen, dus zag hij geen andere uitweg dan de dodelijke sprong maken... toen er plots sirenes weerklonken. Als een gek begon hij te roepen: `Police, police!` De gangsters waren in de overtuiging dat het versterking voor hem betrof, en namen de benen, hoewel het in realiteit een escorte voor een passerende minister bleek te zijn. Een geluk uit de duizend, zoals het enkel in films van good guys tegen bad guys voorkomt.

Nog is de strijd niet gestreden. Amper 2 jaar geleden werden Stanly en Parachu - en hun families - bijna het slachtoffer van een samenzwering van traffickers, corrupte politici en politiemannen. Stanly werd hiervan telefonisch op de hoogte gebracht door een politica die een vergadering had bijgewoond. Hij wilde zich echter niet laten afschrikken, en vermoedde zelfs dat zij hem bang wilde maken en zo zijn activiteiten zou willen lamleggen. Het was pas na een tweede telefoontje, van een bevriende politieagente, met exact hetzelfde verhaal, dat hij dit serieus nam. Het kwam erop neer dat ze Odanadi met de grond zouden gelijk maken, Stanly en Parachu openlijk zouden afranselen alvorens hen uit te leveren aan de politie en een uit de lucht gegrepen klacht neer te leggen. Stanly begon direct zijn netwerk aan te spreken om een veilig adres te vinden voor beide families en zelf onder te duiken. Ook trof hij maatregelen voor Kumudini voor een eventuele ongelukkige afloop. Ondertussen bleef hij echter strijdvaardig, en contacteerde de hoogste instanties waarmee hij banden had: mensenrechtenorganisaties en een politiechef. Snelle actie bleef niet uit, en de menigte werd gestopt voor ze Odanadi bereikte. De corrupte politiemannen, waaronder de lokale overste, werden geroyeerd.

De besproken gevallen worden afgewisseld met de gebruikelijke smerige roddels over medewerkers van Odanadi. Deze zouden zelf de meisjes misbruiken, Stanly en Parachu zouden een mega-bordeel uitbaten en de westerse vrijwilligers zijn enkel sekstoeristen. Het resultaat is dat beide families continu geviseerd worden door bepaalde groepen, en dat ze constant het gevaar lopen om een `ongeluk` te krijgen.

Deze roddels resulteerden vorig jaar in de arrestatie van Parachu. De aanklacht betrof het uiten van doodsbedreigingen tegen een meisje dat Odanadi ontvlucht was. Dit meisje heeft echter een sociale gedragsstoornis en werd onder druk gezet door traffickers. Haar stoornis deed haar op bepaalde tijdstippen liegen, stelen en op zoek gaan naar veelvuldige seksuele contacten. Het is enkel door de getuigenis van haar ouders, en een late inkeer van het meisje, dat Parachu slechts een dikke week in voorhechtenis heeft moeten zitten. Deze periode moet een hel geweest zijn, want hij zat daar onder andere tussen gangsters die door zijn toedoen achter de tralies terecht waren gekomen, en hem dus enkele keren zwaar aangepakt hebben.

Dit alles heeft ons zwaar geschokt, en sterkt ons alleen in de overtuiging dat we hier een goede zaak dienen. Onze appreciatie en bewondering voor onze host father en zijn organisatie is enkel toegenomen!